Ο πόλεμος στην Τροία τελείωσε. Οι έλληνες ξεκίνησαν με τα πλοία τους ο καθένας για την πατρίδα τους. Ξεκίνησε λοιπόν και ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του για την Ιθάκη, το νησί του. Στο δρόμο όμως του γυρισμού, τον περιμένουν πολλές περιπέτειες…

Ο Οδυσσέας είμαι εγώ

ο κοσμογυρισμένος πάντα γενναίος,

τολμηρός ήρωας ξακουσμένος

την ιστορία μου θα πω δάκρυα και γέλια!

Ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του ταλαιπωρήθηκαν σκληρά στη φουρτουνιασμένη θάλασσα και έχασαν τον προσανατολισμό τους. Εννιά μέρες και εννιά νύχτες πάλευαν με τα κύματα. Πελώρια κύματα απειλούσαν να καταπιούν το καράβι τους, ώσπου τελικά σταμάτησε η φουρτούνα, ηρέμισε η θάλασσα και καθάρισε ο ουρανός.

Εκείνη την ώρα εμφανίζεται μπροστά τους ένας άνδρας,  πελώριος σα βουνό που πρόσεχε το κοπάδι του. Είχε όψη άγρια, σαν θηρίου, και ένα μόνο μάτι στο κούτελο. Τέτοια ήταν η τρομάρα των συντρόφων που χώθηκαν βαθιά μες τη σπηλιά για να κρυφτούν.

κύκλωπας αληθινός

δε δουλεύω και δε σπέρνω

μονάχα πρόβατα αρμέγω

ο Πολύφημος, ο Κύκλωπας εγώ!

πειρατής, θαλασσινός

ναυαγήσει στη στεριά

τονε κάνω μια μπουκιά ο Πολύφημος,

ο Κύκλωπας εγώ!

Ποιοι είστε, εσείς;

Ερχόμαστε από την Τροία. Οι άνεμοι μας έριξαν στο νησί σου. Ήρθαμε να σε παρακαλέσουμε να μας δώσεις λίγα τρόφιμα για το ταξίδι μας. Να! Έχουμε και αυτό το δώρο για σένα!

Ωραίο, πολύ ωραίο, σαν το νέκταρ, το ποτό των θεών. Πες μου το όνομά σου και εγώ θα σου κάνω ένα δώρο.

Εκείνη την ώρα ζαλισμένος από το κρασί, αρπάζει δύο συντρόφους και τους τρώει. Μετά ξαπλώνει και στο λεπτό αποκοιμιέται. Κλαίγανε και προσευχόντουσαν οι άμοιροι οι σύντροφοι, περιμένοντας από τον Οδυσσέα να βρει μια λύση. Και η λύση δεν άργησε. Βλέπει ένα χοντρό ματσούκι, μακρύ σα κατάρτι και το βάζει στη θράκα να πυρώσει. Μετά το σηκώνουν όλοι μαζί και το χώνουν στη μάτι του κύκλωπα. Ουρλιάζει μουγκρίζει, σα θεριό και τυφλός όπως είναι αρπάζει ό,τι βρει μπροστά του.

ο γιος του Κρόνου και της Ρέας,

όταν με πιάνει χαρά.

Μα, όποιος μου φέρνει συμφορά

στης θάλασσας πέφτει τα βαθιά

και με θεόρατα κύματα πολεμά.

Μετά το νησί των Κυκλώπων, ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του αντιμετώπισαν πολλές περιπέτειες στη θάλασσα, ώσπου έφτασαν σε ένα νησί που κατοικούσαν πουλιά με κορώνα στο γυναικείο τους κεφάλι. Ήταν οι Σειρήνες. Το τραγούδι τους ήταν μαγευτικό και ξεμυάλιζε όποιον το άκουγε. Οι σύντροφοί έδεσαν τον Οδυσσέα στο κατάρτι και οι ίδιοι βούλωσαν καλά τα αυτιά τους με κερί για να μη το ακούνε και ξεμυαλιστούν.

Φόβος και τρόμος για τον κάθε ναυτικό!

Με το τραγούδι μου το μεθυστικό

ξεμυαλίζω όποιον περνά από εδώ.

Τιμωρία σκληρή

περιμένει όποιον φανεί.

Με νύχια δυνατά τον αρπάζω

Και καθόλου δεν διστάζω

να του δείξω πως κακώς

μέσα στη θάλασσα τη γαλανή

κανένας να ξεφύγει δεν μπορεί

από την γλυκιά μου την φωνή!

Αλλά δε τελειώσαμε εμείς οι δύο.

Να με την Τρίαινά μου,

θα ταράξω το πέλαγος.

Παγωμένο βοριά θα στείλω

και πελώρια κύματα να βουλιάξουν το καράβι του.

Το ένα κύμα μετά το άλλο κουκουλώνουν και διαλύουν το καράβι. Οι σύντροφοι καταλήγουν στο βυθό, ενώ ο Οδυσσέας κολυμπώντας, φτάνει σε κάτι βράχια. Αποκαμωμένος από την μάχη με τα κύματα, βυθίστηκε στον ύπνο δίπλα σε ένα ποτάμι. Ενώ ο Οδυσσέας κοιμάται, η θεά Αθηνά έφτασε στη χώρα των Φαιάκων από τον Όλυμπο. Μπήκε στο παλάτι του βασιλιά και φανερώθηκε στο όνειρο της κόρης του, της Ναυσικάς.

τους έξυπνους και τους σοφούς αγαπώ

τον Οδυσσέα προστατεύω

για αυτό ήρωα πολυμήχανο και  δυνατό.

Τρέχω λοιπόν στη Ναυσικά,

το πρωί τα ρούχα της να μαζέψει βιαστικά

και στου ποταμού να πάει τα νερά.

Η ώρα του γάμου της φτάνει γοργά.

Πάω αμέσως στον πατέρα μου να του το πω.

Πατέρα μου, πρέπει να πάω στο ποτάμι

μαζί με τις παρακόρες να πλύνω τα ρούχα μου.

Είσαι στο νησί των Φαιάκων, σε αυτή τη χώρα, ξένε, δε θα σου λείψει τίποτε. Βοηθάμε τους ανθρώπους που φτάνουνε στα μέρη μας. Πρέπει όμως να πάμε στο παλάτι του πατέρα μου.

Έτσι η Ναυσικά οδήγησε τον Οδυσσέα στον Αλκίνοο και στο παλάτι, που έλαμπε σαν ήλιος, φτιαγμένο από χαλκό και χρυσάφι!

Πατέρα κάτω στο ποτάμι βρήκαμε αυτόν τον ξένο, ριγμένο στην ακτή, ταλαιπωρημένο από την θάλασσα.